നീ ആരെന്നറിയില്ല

പച്ചപ്പുൽമേടുകൾ കയറിയിറങ്ങവേ
മാനത്തുദിച്ചൊരു മഴവില്ലു പോലെ

മഴക്കാത്തിരിക്കുന്ന കർഷകർക്കായി
കാർമേഘങ്ങളെ നയിക്കും മാരുതനെ പോലെ

വേനലിൻ ചൂടിൽ വെന്തുരുകുമ്പോൾ
ആശ്വാസമാകുന്ന ചാറ്റൽ മഴ പോലെ

സമയത്തെ വെല്ലുന്ന വൈദ്യുതി ക്ഷാമത്തിൽ
പ്രകാശം പരത്തുന്ന മെഴുകുതിരി പോലെ

സ്നേഹലാളനങ്ങളിൽ വാരിപ്പുണരുന്ന
വാത്സല്യ നിധിയാം ജനയിത്രിയെ പോലെ

ഉള്ളിലെ സ്നേഹം പ്രകടമാക്കാതെ
ക്രോധത്താൽ നോക്കുന്ന താതനെ പോലെ

സുഖസൗകര്യങ്ങളുടെ ജീവിതപാതയിൽ
ഗൗതമനുണ്ടായ ബോധോദയം പോലെ

വ്യാഹാരത്തിന്നാത് മാവറിയുന്ന
ശ്രേഷ് ഠമാം സാഹിത്യകാരനെ പോലെ

ആഴക്കടലിലെ പവിഴപ്പുറ്റുകൾക്കിടയി
ലൊളിക്കുന്ന ചിപ്പികൾ പോലെ

ഹൃത്തിലെ നൊമ്പരമേറ്റു പറയുമ്പോൾ
തഴുകിത്തലോടുന്ന തിരമാല പോലെ

ഇത്രയും വാക്കിനാൽ പറയുവാനാവില്ല
നീയെനിക്കാരാണെന്നുള്ള സത്യം